تـــا به تـــا

گاهی وقت ها خدا هم با ایجاد ترس و با شلاق آدم ها را به بهشت فرا می خواند؟

آیا روحانی نمی داند؟

الْحَاقَّةُ {آن رخ دهنده}
مَا الْحَاقَّةُ {چیست آن رخ دهند}
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ {و تو چه می دانی که چیست آن رخ دهنده؟}
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ {دروغ انگاشتند ثمود و عاد،(آن) حادثه کوبنده را}
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ  {اما (قوم) ثمود به هلاکت رسیدند به (سزاى) سرکشى (خود)}
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ {و اما عاد پس هلاک شدند با تندبادی سرد و بنیانکن}
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا
{(خدا) تسخیر کرد آن (باد) را هفت شب و هشت روز به صورت پیوسته}
فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى {پس (اگر بودی) می دیدی آن قوم را در آن حال،به زمین افتاده}
کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ {گویی ریشه هاى تو خالى درخت خرما}
فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ {پس آیا می بینی از آن ها اثری؟}
الحاقه 1 تا 8